Zuster Toos: I have a dream, that someday...

Ik ben geen belangrijk persoon voor velen. Geen motivational speaker waar het halve land voor uitloopt om te horen. Geen influencer met miljoenen volgers. Geen machtig persoon. Maar net als Martin Luther King heb ik een droom.

I have a dream, that someday... De mensheid ziet dat we niet zonder zorgpersoneel kunnen. Dat de mensen werkzaam in dit beroep stuk voor stuk goud waard zijn. Wij niet gekozen hebben voor een vak waar je makkelijk snel veel geld mee verdiend. Maar dat we allemaal op ons eigen vlak het verschil proberen te maken voor onze medemens. Dat we de oordelen doorstaan van mensen buiten onze beroepsgroep. De negatieve oordelen die soms bikkelhard binnenkomen. Maar door de glimlach van onze cliënten, de dankbare blik van een patiënt ons werk dragelijk wordt gemaakt.

I have a dream, that someday... Als je het het meest nodig hebt. Er een zorgverlener staat met uitgestoken hand om je te helpen. Dat je ervaart wat we al jaren voor elk mens proberen te zijn. Een houvast, een steun, een zorgzaam mens, een helpende hand.

I have a dream, that someday... Het driedelig grijs dat vindt dat alles efficiënter, anders, marktwerking conform en gestroomlijnd moet. Inziet dat dit niet altijd in het belang is van onze cliënten en patiënten. Dat er geluisterd wordt naar de werkvloer bij het bedenken van regels. Zich bewust zijn dat hun opgelegde regels ons kunnen maken of breken.

I have a dream, that someday... De mensheid inziet hoe belangrijk het is dat we er zijn. Maar bovenal hoe belangrijk het is dat we er blijven. Dat er mensen blijven die zich niet laten ontmoedigen, en de opleiding ingaan voor het mooiste vak van de wereld. Die in de toekomst het verschil willen maken in mensenlevens, op welke manier dan ook. Dat we uit kunnen blijven dragen wat een prachtig vak het is.  Je moet er toch niet aan denken dat op een dag. Een dag dat je het het meest nodig hebt. Er geen uitgestoken hand is, een zorgzaam mens, een helpende hand of een steun en toeverlaat.