Verpleegkundige Mirjam: 'De coronacrisis leek soms wel als een film'

'In maart volgde ik net als iedereen het nieuws en we zagen hoe het virus vanuit het zuiden van Nederland langzaamaan naar ons toe kroop. Dat vond ik heel spannend. Uit het ziekenhuis kwamen ook al snel interne mails waarin stond dat we ons moesten voorbereiden, dat het virus ook hier zou komen en dat er dingen zouden gaan veranderen. Het voelde als een zware onweersbui die je op je af ziet komen: iedereen stond op scherp, maar niemand wist wat we uiteindelijk konden verwachten en ineens barstte de bom', begint Mirjam Feijen.

Mirjam vertelt verder: 'Ik probeerde mijn werk niet mee naar huis te nemen. Ik ben niet snel in paniek en denk altijd dat alles wel goed komt, maar ook ik merkte nu spanning en druk. Ik heb in de afgelopen 35 jaar van alles geleerd, maar ik wist soms niet hoe ik grip kon krijgen op de situatie. Ik heb thuis ook een man en drie kinderen, die wilde ik ook beschermen tegen de situatie dat ik misschien toch corona mee naar huis zou nemen. Omgekeerd vond ik het ook lastig dat ik tegen mijn kinderen moest zeggen dat ze geen vrienden meer over de vloer mochten laten komen. Na een tijdje merkte ik dat het virus niet meer 24/7 mijn hoofd beheerste en benutte ik die ruimte voor het schrijven van teksten en liederen. Dat gaf me weer energie om er weer vol voor te gaan, want uiteindelijk is het mijn werk, mijn plicht en mijn passie om zieken te helpen.'

'Al snel holden we in het ziekenhuis achter de feiten aan. Onze afdeling was een ‘schone’ afdeling, dus er lagen geen patiënten met corona. De longafdeling aan de andere kant van de gang had wel coronapatiënten en al snel zagen we hoe steeds meer kamers van de longafdeling in isolatie moesten, de muren kwamen echt op ons af. Dat leek wel een film! Op het hoogtepunt was zelfs onze halve afdeling nodig om de besmette patiënten te isoleren. Ik voelde ook een grote bezorgdheid naar de mensen op onze afdeling: hoe ging ik hen beschermen tegen dit virus? Er zat slechts een klapdeur tussen onze kwetsbare groep en de coronapatiënten. We merkten ook dat onze afdeling rustiger werd. Mensen bleven liever thuis met neurologische klachten dan dat ze in een ziekenhuis wilden zijn', aldus Mirjam. 

Bron: NH Nieuws