Claudia over dementie bij patiënten op de OK - ‘Het is ook een vreemde situatie, allerlei blauwe mieren die druk om je heen cirkelen’

Het menselijk brein is een wonderlijk functionerend orgaan. Gelukkig werkt het vaak goed, maar als het verstek laat gaan, kunnen er bijzondere situaties voorkomen.

Lief oud vrouwtje

Een anesthesie-collega van mij maakte de volgende situatie mee tijdens de bereikbaarheidsdienst. Ze werden opgeroepen voor een traumapatiënt. Een lieve oude dame was gevallen en had haar heup gebroken. Ze werd onder spinale anesthesie met sedatie geholpen en was tijdens de ingreep heel rustig. Vlak voor het verplaatsen naar het bed schrok ze echter wakker.

Blauwe mieren

Het is ook een vreemde situatie, allerlei blauwe mieren die druk doende zijn en om je heen cirkelen, aan je zitten en met je beginnen te ‘zeulen’ (van de operatietafel naar het bed terug). Ik kan me voorstellen dat je er gedesoriënteerd door wordt.

Plukken aan het infuus

Deze dame begon aan haar infuus ‘te plukken’. Plukken – het herhaaldelijk vastpakken en friemelen aan kleding of beddengoed bijvoorbeeld – is  een bekend fenomeen bij verwarring door delier of dementie. Maar, in dit geval moest het infuus voor bewaking en voor effectieve pijnbestrijding echt nog een tijdje blijven zitten.

Schreeuwen en slaan

Mijn collega pakte daarom de handen van mevrouw vriendelijk vast om haar te laten stoppen. Door de aanraking raakte de furie pas echt ontketend. Ze begon te schreeuwen, te slaan, barstte uit in een scheldkanonnade en probeerde hem herhaaldelijk te bijten. Ze moest opnieuw gesedeerd worden voor haar eigen veiligheid en die van mijn collega’s.

Kerktoren

Zelf weet ik me nog héél goed een situatie van mijn verpleegstage te herinneren. Ik liep in de winter om 7.45 uur ’s morgens bij een mevrouw binnen om de controles uit te voeren. Ze was de middag ervoor binnengebracht en niet volledig helder, maar uiterst vriendelijk. Ik was dus geenszins voorbereid op het theeglas dat vlak voor me tegen de muur kapot sloeg.

Opsluiten in de kerktoren

Het versplinterende veiligheidsglas vloog in een blokjes-regen om me heen ‘Jullie kunnen een oude vrouw niet opsluiten bovenin de kerktoren!’ schreeuwde ze me toe. ‘Wat denken jullie wel niet. Scheer je weg! Mijn kamer uit!’ Ik dook achterwaarts terug de gang op en werd daar door een gediplomeerd verpleegkundige opgevangen.

Blad-aan-een-boom gevalletje…

‘Laat mevrouw maar even tot rust komen. Als het straks licht is kan ze zich beter oriënteren. Dan doen we de controles wel.’ Een uurtje later stapte ik met bibberende knieën terug dat kamertje binnen en trof een gezellig kwebbelende mevrouw aan bij wie ik zonder enige problemen de bloeddrukband om kon doen en die me heel vriendelijk vroeg of ik lekker had geslapen, terwijl ik de scherven van onder het bed vandaan bezemde.

Het menselijk brein is wonderlijk!