Claudia blogt: ‘Na de ingreep bleek er één gaasje weg. Waar kon dat kreng zijn?’

Iedereen heeft weleens een horrorverhaal gelezen van een patiënt met achtergebleven materiaal in het lichaam. Klemmetjes, scharen, gazen: je kunt het zo gek niet verzinnen of het is ooit in iemand aangetroffen na een ingreep. Dát voorkomen is iets waar wij dagelijks mee bezig zijn. Je wilt het werkelijk niet op je geweten hebben dat een patiënt complicaties oploopt, of in het ergste geval overlijdt door iets wat jij hebt gedaan of nagelaten! De gedachte alleen al...

DING

Gelukkig hebben we verschillende manieren om de ‘compleetheidscontrole’ (die tevens verplicht is vanuit de inspectie) uit te voeren. De eerste is tellen, tellen en tellen. Wij tellen alles. Disposables, instrumenten, naalden en gazen. Wij noemen dat DING, andere ziekenhuizen husselen de letters in een andere volgorde door elkaar. Het wegen van instrumentarium, gebruik maken van Smart Trays® (waarin je in één oogopslag kunt zien of een instrumentennet compleet is) of een heus track-and-trace systeem behoren ook tot de mogelijkheden.

Samen

Om de veiligheid van de patiënt en de medewerkers – wanneer het gaat om scherp materiaal – volledig te borgen worden de tellingen altijd met zijn tweeën gedaan (instrumenterende en omloop samen) en worden de tellingen geregistreerd. We tellen bij het opdekken, vóórdat de wond dicht wordt gehecht en na afloop van de ingreep.

Kan niet misgaan

Zo kan het niet voorkomen dat er materiaal achterblijft of kwijtraakt. Beide operatieassistenten tekenen voor ‘compleet’ en wanneer er afwijkingen zijn (soms MOET er iets worden achtergelaten wat in een latere fase gepland uit de patiënt wordt gehaald) tekent de operateur ervoor.

Scharrelen als zwervers

In het geval er werkelijk een gaas kwijt is gaat de hele operatiekamer ‘op de kop’. Vuilnis wordt verspreid over de grond en als een stel zwervers (wel met handschoenen) scharrelen we rond tot blijkt dat de coassistent (zucht) een gaas in zijn handschoen heeft gehouden en die toen weggooide…

Paniek

Na een laparoscopische ingreep (kijkoperatie) bleek er één gaas weg. Het kón niet dat dat gaas in de patiënt zat, want dat is door de smalle buisjes heel erg lastig ‘erin proppen’. Dat zou iedereen opgevallen zijn… ‘Gaas in de buik’ staat er dan op het whiteboard als herinnering. Niets van dat alles.

Abracadabra

Waar kon dat kreng dan zijn? De vuilnisbelt lag al uitgespreid en niemand had een idee. Tot de instrumenterende na minstens een half uur zoeken zei: ‘Oh wacht, ik weet het al.’ Ze toverde als een ware illusionist het gaas tevoorschijn. Het had ingeklemd gezeten tussen het manchet van haar steriele jas en haar handschoen. ‘Ik had het daar gestopt om hem warm te houden. Dan kon ik de condens ermee van de camera vegen…’

Dubieuze manier

Echt… Iedereen gebruikt daar een zoutoplossing voor, of een speciale ‘Dr. Fog anti-condens solution’, maar nee, deze (inmiddels gepensioneerde) creatieve collega had daar haar eigen dubieuze manier voor bedacht.

Ongeschikt √

Lees meer blogs van Claudia:

Als leerling onder een vergrootglas op de OK: ‘Bereid jij je niet voor?’

Claudia blogt: ‘De katheter werd tegen hem aan gelanceerd, gevolgd door de blaasinhoud’

Als een stel blauwe mieren krioelde iedereen door de OK, het was niet te overzien!’

De ‘kuikentjes’ van de OK. Ofwel: de leerlingen