Claudia blogt: ‘Ze liet de instrumentenset doodleuk op de grond kletteren’

De OK staat bekend als ‘die afdeling met al die bitches en dokters met kapsones’. Nu kan ik je verzekeren dat heden ten dage die cultuur gelukkig anders is geworden. Maar de verhalen uit de overlevering laten duidelijk zien dat het er vroeger zeker heftiger aan toe ging.

Het hoenderhok

Vooral wanneer er een nieuwe arts op de afdeling kwam moest men elkaar een tijdje aftasten. Er was nog sprake van een groot verschil in hiërarchie: wat de dokter zei, dat gebeurde… Dacht de dokter in elk geval zelf. In een hok met haantjes moet er toch zeker opgevoed worden. Nou, laat dat maar aan die ‘OK-bitches’ over!

Het juiste instrument

Een nieuwe operateur kreeg een instrument in zijn handen gedrukt waar hij niet van gediend was. Je moet weten dat elke snijder zijn eigen voorkeur heeft; voor een bepaald mesheft (met rond handvat of juist plat), eigen type pincet (fijn of grover, lang of kort, dik of smal) en de wijze van het open houden van de wond (met een spreider, met scherpe haken, stompe haken of gewoon met de vingers…)

Goed geheugen

Nu zijn ‘wij’ operatieassistenten er goed in om te onthouden wie welke voorkeuren heeft en geven we in de regel ‘het goede’ instrument aan. Echter, wanneer iemand nieuw is lukt dat nog niet altijd. De arts kan voor zijn gevoel al wel hebben aangegeven wat hij wil, maar dat hoeft nog niet bij iedereen bekend te zijn. Zo dus ook in dit geval.

Stomende chirurg

‘Wat geef jij me nu! Wat moet ik hier mee?!’ bulderde de arts terwijl hij een scherpe haak van zich afgooide. Het ding stuiterde tegen de muur en kletterde luid op de grond. Zo’n ding heet trouwens niet voor niks een scherpe haak, daar zitten venijnige puntjes aan.

Koeltjes

De operatieassistent die instrumenteerde verblikte of verbloosde echter niet. Ze zei op onderkoelde toon: ‘Oh, heb je die niet nodig? Nou, dan hoef je hier waarschijnlijk ook niks mee.’ Waarop zij de instrumentenset bij de hengsels pakte en doodleuk op de grond liet vallen. Volgens de overlevering stapte zij vervolgens de operatiekamer uit. Eerlijk gezegd weet ik niet hoe het is afgelopen, maar ik kan mij zo voorstellen dat de dokter in kwestie zulk kwalijk gedrag niet opnieuw heeft vertoond.

Goed voorbeeld

Dat verhalen zoals bovenstaande nog geregeld in geuren en kleuren in de koffiekamer uiteen worden gezet helpt ook de nieuwe generatie dokters bij het stellen van hun grenzen ;-). Hoewel… Ik zal later vertellen over arts-assistenten (specialisten in opleiding) die zichzelf nog wel eens plegen te moeten ‘bewijzen’…