Blogger Mariët: 'Niet snel daarna viel ze in slaap met nog steeds een glimlach rond haar mond'

24 mrt, 2021

Over het algemeen is het wel bekend dat bij dementie de verwerking van allerlei prikkels is vertraagd, en dat mensen met dementie veel meer tijd nodig hebben om dingen tot zich door te laten dringen en te reageren. Bij sommige vormen van dementie valt deze traagheid nog eerder op dan de geheugenproblemen, vertelt blogger Mariët.

In de dagelijkse omgang met mensen die dementie hebben, probeer ik met die vertraging natuurlijk zoveel mogelijk rekening te houden. Toch kan dat erg lastig zijn. Ik ben zo gewend om actief bezig te zijn, snel te handelen (in de zorg immers bijna altijd tijd tekort), niet te treuzelen en ook best wel mijn 'kwebbel' bij me te hebben.

Maar ik weet ook dat wanneer je te snel handelt en niet genoeg vertraagt om zo op gelijk tempo te komen bij mensen met dementie, dit kan leiden tot onrust, onbegrip en boosheid. Daar komt bij dat wanneer je te snel handelt, dat niet wil zeggen dat je ook eerder klaar bent. Integendeel... Haast kan mensen met dementie blokkeren en tegen gaan werken, en dan ben je alleen maar langer bezig en vaak ook met minder voldoening. Daarom is het van groot belang om hier altijd alert op te zijn en mezelf hiervan bewust te zijn tijdens de zorgverlening.

Al meerdere keren heb ik gemerkt dat mensen met dementie, doordat ik mezelf 'vertraag', verrassend genoeg veel meer kunnen dan aanvankelijk gedacht. Of dat er een verassende reactie ontstond bij het maken van contact. Hoe vertraagd mensen zijn, kan afhankelijk zijn van de vorm van dementie en ook van de fase van beleving waarin ze zich bevinden. Ik denk wel dat hoe verder mensen in hun dementie zijn, hoe meer ze vertragen; verstillen bijna.

Er overkwam me een gouden moment in het contact maken met een mevrouw die in de laatste fase van haar dementie zit. Ik bezocht haar als mantelzorger en heb en had veel tijd om met haar door te brengen. Het viel me op dat ze me, wanneer ik opstond en rond haar bed liep, volgde met haar ogen.

Hoe sneller ik bewoog, hoe eerder haar blik afdwaalde en ze me niet meer in de gaten had. Het is ongelofelijk hoe ver ik moest vertragen om haar de kans te geven me te blijven volgen. In échte slowmotion ben ik rond haar bed gelopen en bleef ze me volgen met haar ogen. Ik stond steeds een poos stil voordat ik de volgende stap kon zetten. Het verbaasde mij en ik wist niet dat ze zó erg vertraagd en verstild was.

Ik zette mijn 'onderzoek' voort om te kijken of ik door te vertragen én andere zintuigen aan te spreken, een andere verbinding dan oogcontact tot stand kon brengen. Ik bracht mijn gezicht dicht bij het hare en tuitte heel langzaam en voor mijn gevoel erg overdreven mijn lippen, boog me tergend langzaam naar haar wang toe (al die tijd hield ik oogcontact) en drukte een kus op haar wang. Ik maakte gebruik van een smakkende zoen, in de hoop zo al haar zintuigen te gebruiken (zien, voelen, horen), en heel langzaam bewoog ik me weer terug in de positie van net een eindje van haar gezicht vandaan. Ze keek me aan, en glimlachte! Dat was al groot!

Opnieuw in een heel traag tempo deed ik nu hetzelfde, maar dan op haar andere wang. En geloof het of niet, maar ineens voelde ik haar getuite lippen op mijn wang bijna gelijktijdig met dat mijn lippen haar huid aanraakten. Ze gaf me een kus terug!

Er trok een tinteling van geluk door mijn lijf en met tranen in mijn ogen bedacht ik dat ze dit al jaren niet meer had gedaan. Wat was ik op dat moment een gelukkig mens, en ook zij was gelukkig. Ze glimlachte nog steeds en in haar ogen lag een twinkeling. Niet snel daarna viel ze in slaap, met nog steeds een glimlach rond haar mond.

Dit is Mariët:

Hallo allemaal, mijn naam is Mariët de Landmeter-Moerdijk. Ik ben een echte Zeeuwse. Geboren (in 1982) en getogen in het dorpje Borssele en vanaf 2002 woonachtig in Goes. Ik ben getrouwd en heb twee fijne kinderen. In 2001 heb ik mijn Verzorgende IG diploma gehaald. Sindsdien werk ik in de ouderenzorg waarvan zo’n 15 jaar op woningen voor mensen met dementie. Sinds februari 2018 werk ik bij de SVRZ in de Kraayert in Lewedorp in een kleinschalige woning voor 7 mensen met dementie. Sinds november 2019 ben ik gediplomeerd GVP-er (Gespecialiseerd Verzorgende Psychogeriatrie). Dat is een soort specialisatie in dementie zorg. Met name belevingsgerichte zorg. Een verdieping in ziektebeelden en aandoeningen die dementie kunnen veroorzaken. Het werk doe ik met veel passie en plezier en omdat mijn omgang met mensen die dementie hebben het mooiste is wat er in mijn ogen bestaat, wil ik met het schrijven van verhalen/uitspraken/gedichten op mijn website en Facebookpagina (Mariët op zorgavontuur) ook anderen warm maken voor een baan in de zorg.

Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!