Blogger Mariët - 'Hoe heerlijk is het dat ze door het horen van de muziek haar verdriet vergat'

Ze kwam verdrietig en in zichzelf gekeerd over. Ze wrong haar handen, kneep haar ogen dicht, maakte snikkende geluiden en keek me af en toe met een blik aan waarbij ik het verdriet wat uit haar ogen 'sprak' bijna kon voelen.

Met weinig woorden pakte ik haar hand en nodigde ik haar uit om met me mee te gaan naar haar kamer. Het is echt heel waardevol om een één op één contactmoment te hebben met iemand die dementie heeft. Het hoeft ook helemaal niet lang te duren, soms zijn vijf minuten al genoeg.

Dat was dan ook de reden dat ik haar meenam naar de ‘stilte’ van haar eigen kamer. Eerst heb ik haar een poosje laten bewegen, ik deed het voor, zij deed me na. Maar echt haar aandacht had het niet, en na een minuut of vijf had ze het dan ook duidelijk wel gehad. Haar stemming verbeterde er ook niet van, ze bleef me aankijken met van die droevige ogen waar op ieder moment de waterlanders uit tevoorschijn konden komen.

Ze ging met een diepe zucht in een stoel zitten, met een stijve rug en niet erg op haar gemak. Ik had een kom koffie meegenomen en ik nam naast haar in een stoel plaats en dronken onze kommen leeg. Intussen zocht ik op mijn telefoon Spotify op en zette een muziekje op waarvan ik wist (dat hadden we te horen gekregen van de familie) dat ze die muziek erg mooi vindt.

Zodra de eerste tonen klinken, zie ik aan haar houding dat ze luistert. En nog voor dat het lied begint zie ik herkenning in haar blik. Haar gezicht uitdrukking wordt 'zachter' en die droevige blik lijkt steeds verder weg. Hoe langer ze naar de muziek luistert, hoe meer ik haar zie ontspannen. Eerst gaat die stijve rug ontspannen en slaat ze haar benen over elkaar. Even later tikt ze met haar voet mee op de maat van de muziek. Ik laat een aantal liedjes horen en dan zie ik ineens dat ze met haar mond de woorden vormt van het liedje wat ze op dat moment hoort. Ze kijkt me af en toe aan en dan krijg ik de mooiste glimlach van haar die ze heeft! Zo’n heerlijk genietende glimlach en er is niets meer te merken van haar droevige/verdrietige stemming. Zo zit ze stilletjes te genieten en het vormen van de woorden gaat over in fluisteren en op het laatst zijn er zelfs een aantal hoorbare woorden die ze meezingt!

Ik geloof dat we ongeveer een half uurtje op haar kamer zijn geweest, en het laatste kwartier was het intens genieten. Hoe heerlijk is het dat ze door het horen van de muziek haar verdriet vergat. En ook nadat ik ze terugbracht naar de huiskamer, was haar houding ontspannen en lag er een glimlach rond haar mond.