Anesthesiemedewerker Alfred ontstresst door keihard te sporten: ‘Sinds 1989 heb ik geen dag verzuimd’

‘Een man was geopereerd aan een scheur in zijn aorta. Daarna ging het mis. Minutenlang gaf ik hem hartmassage, met twee knieën op het bed, twee handen op zijn borst en al mijn kracht. Opeens keek hij me aan. Of hij me echt zag weet ik niet. Hij haalde het niet. Die blik kwam zó hard binnen. Die dag ben ik, op mijn gewone schoenen, naar huis gerend. Twintig kilometer. Ik was van slag en wist, als ik nu in de auto ga zitten, rij ik ergens tegenaan.’

Lekker rausen

Alfred werkt in het Franciscus Gasthuis Vlietland Ziekenhuis in Rotterdam. Hij is een sportfanaat. Zwemmen, waterpolo, voetbal, bergbeklimmen, blowkarten, surfen, hardlopen, fietsen en vooral catamaranzeilen (hij is Nederlands kampioen in de eenmansklasse), eigenlijk vindt hij alles leuk. Als hij maar lekker kan ‘rausen’.

Zelfreinigende werking

‘Ik geloof in de zelfreinigende werking van buitensport. Geen fijne dag op het werk? Dan gooi ik de catamaran in het water. De wind verwart je haren, maar brengt je hoofd tot rust. Die heb ik niet zelf bedacht, maar het is wel de waarheid. In de auto terug naar huis denk ik later, wat was er ook alweer?’

Altijd 100%

Alfred kan in zijn werk nooit minder dan 100 procent geven. ‘Als ik een infuus moet inbrengen en ik zie een lijkbleek gezichtje, prik ik niet patsboem de naald erin. Ik neem de tijd, maak een praatje, maak het de patiënt zo comfortabel mogelijk. Je werk met zo veel passie doen is niet makkelijk in deze tijd, beseft hij. ‘Het vak wordt zwaarder en complexer.’ Hij ziet van nabij hoe collega’s hieraan onderdoor gaan. ‘Anesthesie is een zware afdeling, het vergt veel van je.’

Nooit ziek

Ga sporten! Hij wil het van de daken schreeuwen. ‘Als meer zorgmedewerkers deden wat ik doe, kan het ziekteverzuim drastisch omlaag.’ De laatste keer dat Alfred zich ziek meldde, was op 27 april 1989. ‘Bij het sporten brak ik mijn pink. Sindsdien heb ik geen dag meer verzuimd.’

Opsluiten

Zijn collega’s worden weleens gek van hem. ‘Je bent zeker je pilletje vergeten, dat hoor ik vaker.’ Hij lacht: ‘Als ik een dag te druk ben geweest, delen ze me in voor een operatie van zes uur waarbij de deur niet opengaat.’

Geld ophalen

Alfred gebruikt zijn ‘sportverslaving’ ook om geld in te zamelen voor goede doelen zoals Stichting Ambulance Wens, CliniClowns en stichting Doe Een Wens. ‘Het begon met de Roparun, de langste estafetteloop ter wereld, nadat de dochter van een vriend overleed aan leukemie. Later besloot ik op eigen houtje het IJsselmeer rond te fietsen. Als ik toch zoiets gestoords doe, kan ik er net zo goed geld mee ophalen, bedacht ik me.’

Filmster

Zijn gedrevenheid viel filmmaakster Marloes Haagen op. Zij wil een film over Alfred maken. Via een crowdfundingsactie werft ze fondsen. Als het lukt, wordt ‘Loslaten’ in april 2020 vertoond tijdens het SportFilmFestival Rotterdam. En Alfred zou Alfred niet zijn als de film niet ook wordt ingezet om geld in te zamelen. Wat een held.