IC-verpleegkundige Jessica schreef een boek: 'Het zijn verhalen over wat ik, maar ook mijn collega’s, allemaal meemaken op de IC'

IC-verpleegkundige Jessica Kloosterboer heeft het boek ' De patiënt van Kamer 11' geschreven.  Het boek bevat 38 korte verhalen, welke voor een deel in korte versie zijn geschreven. Over covid, over de tijd vóór covid, haar opleiding, leven en dood. De onderwerpen zijn breed, maar allemaal vanuit haar oogpunt beschreven.

Wereldreis

(stukje uit het boek: de patiënt van kamer 11, door Jessica Kloosterboer)

Ze zouden samen op wereldreis gaan. Een jaar lang samen genieten vanuit een backpack. Hun vliegtuig zou maandag vertrekken. Hij moest van haar nog wel eerst langs de huisarts. Ze had moeten aandringen, want hij wuifde het weg. Zijn migraineaanvallen kwamen echter frequenter en werden steeds heviger, dus betere on the road pijnmedicatie was wel gewenst, zei ze overtuigend. Hij stelde het bezoek uit tot een week voor de trip. De huisarts wilde er toch in het ziekenhuis nog even naar laten kijken en vanaf dat moment was het balletje gaan rollen. 

Op donderdagochtend ligt hij in de CT-scan en die middag neem ik hem al op, met ernstige interne ontregelingen van zijn bloedwaarden en een multiforme glioblastoom. Een graad vier hersentumor met zeer slechte prognose. Daar gaat hun reis om de wereld! Ze doen hun verhaal heel rustig als ik de anamnese afneem. Ze zijn slechts drie jaar jonger dan ik. Het raakt me. Ik luister soms met waterige ogen naar wat ze vertellen, vooral op de momenten dat hij haar liefdevol aankijkt en vertelt over de mooie dingen die nog hadden moeten gaan komen. Zo jong en tot voor kort nog een heel leven samen voor ogen. En hier zitten ze nu, en het lijkt alsof ze samen de hele wereld aankunnen. Zelfs met de prognose die nu is gesteld. 

Begonnen met schrijven op twitter:

@aboutanurse is het Twitteraccount van IC-verpleegkundige Jessica. In coronatijd maar ook daarbuiten ‘post’ Jessica tweets over het dagelijkse leven op de Intensive Care van het Deventer Ziekenhuis. De patiënt van kamer 11, is een bundeling van indringende verhalen over excellente verpleegkundige IC-hulp.

Aan het begin van de coronapandemie begon IC-verpleegkundige Jessica – bij een niet nader te noemen ziekenhuis – actief te twitteren, als betrokken professional. Jessica: ‘Met mijn anonieme account bracht ik nuance in berichten aan en vertelde hoe wij, of in ieder geval ik het ‘nieuws’ had ervaren als professional. Ik ben vooral uit gaan leggen wat er met coronapatiënten gebeurde.’ Jessica werd ‘trending’ op Twitter. In korte tijd kreeg ze meer dan 20.000 volgers op haar account @aboutanurse. Jessica deelt lief en leed van de IC. ‘Om een kijkje te geven in een wereld die zich voor veel mensen achter de klapdeuren afspeelt. Wat gebeurt daar eigenlijk?’ 

Geen dag gewoon

En toen kwam het idee voor een boek. Jessica, en daarmee een einde aan haar anonimiteit. Jessica: 'De verhalen van de IC zijn prachtig. Het zijn verhalen over wat ik, maar ook mijn collega’s, allemaal meemaken op de IC. Want dat is dus nogal wat. Een bundel van 38 verhalen met zowel covid verhalen als ‘gewone’ verhalen. Al is geen dag op de IC gewoon. Het is allemaal echt gebeurd, maar wel zo beschreven dat niemand zich er in herkent gezien privacy.’ 

Over de verhalen

'Open en eerlijkheid zul je teruglezen in de verhalen die ik schrijf. Verhalen die van links naar rechts gaan, exact zoals mijn vak in elkaar steekt. Soms liggen er aan het begin van mijn dienst slechts drie patiënten en denk ik tijd te hebben voor wat achterstallige taken. Om vervolgens de dienst te eindigen met twaalf patiënten en zweet dat in straaltjes over mijn rug loopt. Maar er zijn ook dagen geweest dat ik de dienst begon met twaalf patiënten, en er uiteindelijk maar drie overbleven. De ene patiënt een stapje dichter bij huis tegenover een andere patiënt die nooit meer thuis mocht komen. Zo kan het dus gebeuren dat je op de ene kamer staat te lachen om de grappen en grollen van je patiënt, en je jezelf bij het verlaten van de kamer moet herpakken omdat je de familie van je zojuist overleden andere patiënt te woord gaat staan. En dat went. Het schakelen tussen situaties is voor ons dagelijkse kost.' Alle illustraties in het boek zijn gemaakt door Mirjam Molenaar – Folmer (ergotherapeut in het Deventer Ziekenhuis). Voor het maken van de illustraties kwam Mirjam regelmatig even langs op de Intensive Care om te kijken hoe bepaalde dingen er in het ‘echt’ uit zien. Met haar tekeningen zorgt ze dat de verhalen nog meer tot leven komen en een goede indruk geven van hoe een situatie er in de praktijk uit ziet. Voor zowel Jessica als Mirjam is het bijzonder om als collega’s samen te mogen werken aan een boek, en dat het Deventer Ziekenhuis hen hiervoor de mogelijkheid biedt. 

Het boek is vanaf heden te reserveren via http://dz.nl/boek. Vandaag is de lancering en zullen alle boeken worden verstuurd.