‘Ze wilde mijn tatoeage dolgraag aanraken’ - Zorgmedewerkers Jorn en Marjolein over tattoos op de werkvloer

Bij Jorn (27) is driekwart van zijn arm versierd met mandala’s en geometrische vormen. Daarnaast heeft hij nog drie tattoos op zijn rechterbeen: een mot, een roos en een vos. Bijzonder!

‘Ze wilde hem dolgraag aanraken’

Over het algemeen krijgt Jorn erg positieve reacties op zijn tatoeages: ‘Toen ik nog op de verpleegafdeling werkte, was er een oudere dame van in de tachtig, die mijn tattoo helemaal fantastisch vond. Ze wilde hem dolgraag aanraken. Toen ze dat eenmaal gedaan had, zei ze dat het een heus kunstwerk was. Het deed haar denken aan het werk van Fischer, een Deense kunstenaar.’ 

Vooroordelen om tatoeages

Er zijn ook weleens patiënten en naasten die zijn tatoeages niet mooi vinden of er bepaalde vooroordelen over hebben. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat ze zelf nooit een tattoo zouden nemen. ‘Soms heb ik wel het idee dat mensen door mijn tattoos een bepaald beeld van me hebben. Het feit dat ik een grote baard draag en tunnels in mijn oorlellen heb, werkt ook niet mee.’

‘Zorgen doe je met je hart’

Jorn trekt zich er niks van aan: ‘Ik vind het mooi en ben er blij mee.’ Ook draait dat negatieve beeld meestal vanzelf bij: ‘Zorgen doe je met je hart en mensen zien dat. Dan maakt het niet meer uit hoe je eruitziet.’

Bij de dood ligt de grens

Grenzen zijn er ook: ‘Doodshoofden of tattoos die te maken hebben met de dood zijn misschien niet geschikt voor de zorgwerkvloer,’ aldus Jorn. Hij komt tijdens zijn werk op de Intensive Care regelmatig in aanraking met patiënten voor wie de dood dichtbij komt.

Een bosje bloemen?

Marjolein (25) heeft gewerkt met cliënten met dementie. Dat zorgde voor leuke reacties. ‘Er was ooit een mevrouw die over mijn arm wreef en zei: “Oh, wat mooi zuster, maar wat is dit nou eigenlijk? Een bosje bloemen?”’ Het leuke is dat sommige bewoners haar herkennen aan haar tattoos. Omdat ze de afbeeldingen herkennen, weten ze dat Marjolein al eerder bij hen is geweest.

Kunstwerken

Marjolein heeft een hele reeks kunstwerken op haar lichaam: een parachute en een lotusbloem op haar onderarm, een dromenvanger op haar onderbeen, een hartje op haar linkerenkel en een moeder-dochterteken op haar rechterenkel. Daarnaast heeft ze de tekst carpe diem op haar voet staan, maar die is alleen zichtbaar als ze slippers draagt.

Verschil tussen oudere en jongere generatie

Wat tatoeages betreft, merkt ze een duidelijk verschil tussen de oudere en de jongere generatie. ‘In mijn generatie is een tattoo bijna niet weg te denken, maar oudere cliënten zeggen vaak dat ze zoiets in hun tijd niet hadden. Toch vinden de meesten het wel mooi. Ze staan open voor de nieuwe generatie.’ Toch heeft Marjolein weleens oudere cliënten met tattoos. Die zijn in de loop van de tijd vervaagd. Er zijn dan alleen nog maar een paar streepjes of stipjes te zien.

Asociaal hoofd

Negatieve reacties heeft ze ook gekregen. ‘Ik had een keer een leidinggevende aan wie ik de tatoeage op mijn been liet zien. Ze reageerde: “Wow, maar jij hebt helemaal geen asociaal hoofd…” Dat vond ik een rare reactie, dus ik vroeg: “Hebben mensen met tattoos dan altijd een asociaal hoofd?” Vervolgens werd mijn leidinggevende ongemakkelijk en zei ze dat ze weer aan het werk moest.’

Jouw lichaam, jouw keuze

Tips voor mensen die herhaaldelijk negatief aangesproken worden over hun tatoeages heeft Marjolein zeker: ‘Ik zou met desbetreffende persoon in gesprek gaan. Vertel dat het jouw lichaam en jouw keuze is.’

Heb jij nog leuke verhalen over tattoos op de werkvloer? Laat ze achter in een reactie.