'We weten als verpleegkundigen allemaal hoe belangrijk het is om goed voor onszelf te zorgen, maar toch doen we het vaak niet'

Makkelijker gezegd dan gedaan

“Zet eerst je eigen zuurstofmasker op en help daarna (eventueel) een ander”. In het vliegtuig vinden we het allemaal heel logisch. Want ja, als we niet eerst voor onszelf zorgen, dan kunnen we de ander ook niet helpen. Gek genoeg denken we daar buiten het vliegtuig vaak heel anders over… 

Een tijdje geleden zag ik bij Tommie in de Zorg een prachtige post voorbijkomen met de tekst: “Goed zorgen voor anderen begint met goed zorgen voor jezelf.” Onder de post stonden vele berichten met één duidelijke strekking; we weten als verpleegkundigen allemaal hoe belangrijk het is om goed voor onszelf te zorgen, maar toch doen we het vaak niet. Velen vinden het vaak toch best een dingetje, en het is makkelijker gezegd dan gedaan.  

Zelf dacht ik er vroeger ook zo over. Of beter gezegd; ik dacht er eigenlijk helemaal niet over na. Dag in, dag uit, stond ik voor alles en iedereen klaar. Continu probeerde ik er zo goed mogelijk voor anderen te zijn. Dat is tenslotte toch wat er van een hulpverlener wordt verwacht? Het ding was alleen dat ik zelf zó gefocust was op het zorgen voor anderen (zowel op het werk als thuis) dat ik mezelf compleet wegcijferde. Bovendien was ik heel perfectionistisch, wilde ik altijd alles onder controle hebben en vond ik ook nog eens dat ik het allemaal alleen moest kunnen. Achteraf gezien putte me dit al jaren uit en kan ik begrijpen hoe het komt dat ik vaak moe en regelmatig ziek was, maar destijds was ik daar helemaal niet mee bezig. Tot op het moment dat ik een enorme wake-up call kreeg. 

Iets meer dan zes jaar geleden werd ik moeder. Daar waar ik had verwacht intens van die tijd te genieten, bleek het tegenovergestelde waar te zijn. Ik kreeg een postnatale depressie en werd suïcidaal. En nu denk je misschien: wat heeft een postnatale depressie te maken met goed zorgen voor jezelf? Nou, in mijn geval alles. 

Dankzij mijn depressie, en alle hulp die ik in die tijd kreeg, ontdekte ik namelijk dat één van de redenen dat ik depressief was geworden, was dat ik niet goed voor mezelf zorgde. Ik was maandenlang zo enorm gefocust op het perfect in de lucht houden van alle ballen, dat ik er vervolgens zelf aan onderdoor was gegaan. 

Wat ik destijds nooit had kunnen bedenken, was dat juist het goed zorgen voor mezelf niet alleen de reden zou zijn dat ik zou herstellen van mijn depressie, maar er ook nog eens voor zou zorgen dat ik me gelukkiger zou voelen dan ooit. In de afgelopen jaren ontdekte ik hoe fijn het is om jezelf wél op nummer één te zetten (in plaats van op nummer 2, 12 of zelfs 39). Ik ontdekte hoeveel meer energie je kunt voelen door de controle meer los te laten. Wat een verademing het kan zijn om hulp te vragen en te ontvangen (ondanks dat het in het begin wel heel oncomfortabel aanvoelde). En ik ontdekte hoeveel beter ik me voelde wanneer ik wél grenzen stelde en tijd voor mezelf nam, ook al ging dat in het begin nog gepaard met het nodige schuldgevoel.  

In mijn werk als geluksexpert voor zorgverleners (en ook als Docent Verpleegkunde) zie ik ook dagelijks hulpverleners die, net als ik vroeger, moeite hebben met juist die onderwerpen. Met als gevolg dat ze ver over hun grenzen gaan en ziek worden, een burn-out krijgen of uiteindelijk besluiten om ander werk te zoeken. En heel eerlijk: keer op keer breekt mijn hart wanneer ik weer zo’n verhaal hoor.  

Om die reden neem ik jou vanaf nu in mijn blogs dan ook graag mee in wat jij kunt doen om (makkelijker en) beter voor jezelf te zorgen. Want ja, lieve jij, dat ben je zo ontzettend waard! 

Dus heb je vragen over hoe je dit kunt doen? Wil je graag meer weten of zou je het fijn vinden als ik eens over een specifiek onderwerp schrijf? Reageer dan hieronder. Wie weet beantwoord ik jouw vraag in een volgende blog!