Verpleegkundigen laten zich omscholen tot IC-verpleegkundigen

'Ik was blij dat ik kon helpen op de IC. Vanwege het virus gingen geplande operaties niet door. Dan heb je als verpleegkundige voor die afdeling ineens weinig te doen', vertelt Nerissa over haar eerste kennismaking met de Intensive Care. Ze was erg onder de indruk van de samenwerking. 'Het is een uitzonderlijk hecht team. Dat moet ook wel, want je bent op elkaar aangewezen. Het gaat om leven of dood. Strijdlust is heel belangrijk, en tegelijkertijd is er die voelbare rust. Zelfs toen de IC vol lag met Covid-patiënten, kon je een speld horen vallen. Het was er muisstil; je hoorde alleen de piepjes van de alarmen.'

Andrea, die zich ook liet omscholen tot IC-verpleegkundige, vertelt: 'Het werk op de IC omvat meer dan ik gewend was. Daar wil ik mee verder. In de afgelopen maanden heb ik meegedraaid met het toedienen medicatie en infusen. Ook heb ik geholpen bij het omdraaien van Covid-patiënten. Om de vier uur moest het hoofd van de patiënt worden gedraaid. Daar waren we met vier collega's mee bezig. Precisiewerk. Mensen liggen aan de beademing, dus je moet heel goed opletten.' 

Annelies Koeken, IC-manager van het Bravis ziekenhuis, zegt: 'Geen enkele IC-medewerker in Bravis is zelf ziek geworden. Gelukkig is ook het aantal mensen dat overleden is aan corona, heel beperkt gebleven. Dat laatste is ook belangrijk voor de sfeer op een afdeling. Het was soms kantje boord; we hadden patiënten bij wie het lang onzeker was of ze het zouden redden. Als je meemaakt dat ze het na weken gelukkig toch redden, geeft dat ook de medewerkers een geweldig goed gevoel. Ik herinner me dat één van onze patiënten erg hield van de muziek van André Rieu. Toen ik op een gegeven moment die klanken bij zijn bed hoorde, wist ik dat het goed kwam. Zoiets vergeet je nooit.' 

Bron: BN DeStem