Verpleegkundige Marjan: ‘We mogen best wat trotser zijn op ons bijzondere werk’

‘Ik was er toen ik bij hem zat. Niet als verpleegkundige, het was veel meer. Bij iemand gaan zitten, de tijd nemen, de deur dicht en de rust en aandacht hebben voor de patiënt.’ Dat was voor Marjan Comello (35) een waardevol moment in haar werk als verpleegkundige. De patiënt in kwestie was stervende, zonder familie om zich heen. Marjan nam de tijd om bij hem te zitten.

Er is niet altijd tijd voor zulke intensieve aandacht. Dat beseft Marjan maar al te goed. Ze heeft al zeventien jaar werkervaring als verpleegkundige bij Gelre ziekenhuizen. Nu is ze voorzitter van de Verpleegkundige Adviesraad. Kortgeleden bracht ze een boek uit ‘Wij. Verpleegkundigen en hun drijfveren.’ Het bevat 48 persoonlijke verhalen van verpleegkundigen uit de Gelre ziekenhuizen. Ze vertellen over de betekenisvolle momenten in hun werk.

Marjan vertelt tegen de Stentor: ‘Eigenlijk zijn verpleegkundigen heel bescheiden. Ze werken hard, doen hun werk. We staan eigenlijk nooit echt stil bij het feit dat we bijzonder werk doen, waar we best wat trotser op mogen zijn.’ Ze vindt het geweldig om te zien dat verpleegkundigen in dit boek vertellen over hun werk. Waarom doen we, wat we doen? Het is belangrijk om dat te blijven herinneren.

Bron: de Stentor