Kinder IC-verpleegkundige Petra: ‘Ik tref twee verslagen ouders aan’

Bij de start van mijn dienst hoor ik dat er een trauma-patiënt van zeven jaar onderweg is naar de IC. Sara was op de fiets van school onderweg naar huis en is toen aangereden door een bestelbus. Het meisje is na binnenkomst op de SEH vrijwel meteen doorgegaan naar de OK, vanwege eventuele meerdere interne bloedingen.

Miltruptuur

De OK heeft net gebeld en de verwachting is dat Sara zo binnenkomt op de IC. Op de OK bleek Sara een miltruptuur te hebben, waaraan ze succesvol is geopereerd. De ouders zijn door een collega van de SEH alvast naar de IC gebracht, waar ze op hun dochter wachten.

Verslagen ouders

In de gesprekskamer tref ik twee verslagen mensen aan. Moeder is bij het eerste woord in tranen en vertelt dat ze na het ongeluk waren gebeld met de mededeling dat ze naar het ziekenhuis moesten komen vanwege een ernstig ongeluk waar hun dochter bij betrokken was. Op de SEH hebben ze Sara kort gezien en toen kregen ze te horen dat hun dochter er ernstig aan toe is. Het zijn heel spannende uren voor hen.

Mensen met groene pakken

De operateur heeft de ouders net gebeld en ze weten dat er ieder moment een bed langs kan komen rijden met daarin hun dochter en eromheen allemaal mensen met groene pakken. Ik spreek met Sara’s vader en moeder af dat ze zo spoedig mogelijk worden opgehaald zodra Sara op de IC geïnstalleerd is.

Snelle kus

Na enkele minuten rijdt het bed voorbij. Het operatieteam stopt even zodat de ouders Sara vlug een kus kunnen geven. Ik zie dat ze opgelucht zijn dat ze er is. Daarna rijdt het team Sara de IC op. Nadat alle parameters in beeld zijn gebracht, de infusen zijn aangesloten, het bloed is afgenomen en de artsen Sara hebben onderzocht, kunnen haar ouders erbij.

Handen desinfecteren

Ik haal ze op vanuit de gesprekskamer en bij binnenkomst op de IC vraag ik of ze hun handen willen wassen en desinfecteren volgens de hygiëneregels van de afdeling. Vanaf de wastafel kunnen ze Sara op afstandje zien liggen, vader wijst moeder de plek aan.

Hand vasthouden

We lopen naar Sara toe, haar ouders gaan naast haar staan. Ze raken haar aan en zeggen tegen het meisje dat ze er zijn. Sara wordt beademd en in slaap gehouden. Ook houden we haar pijnvrij. Ze geeft geen enkele reactie. Zoals altijd zeg ik tegen de familie: ‘Praat maar tegen haar, houd haar hand maar vast. Dan voelt ze dat jullie er zijn.’  Ondertussen worden er nieuwe behandelafspraken gemaakt, die ik vervolgens uitvoer. Omdat Sara veel bloed heeft verloren, krijgt ze nog twee zakken bloed. Ze ziet er erg bleek uit.

Zussen op bezoek

Inmiddels zijn Sara’s zussen binnengebracht door familieleden. Zij mogen om en om met een van de ouders naar hun zusje toe. Ik merk dat ze zijn aangeslagen. Ze zijn verdrietig en vinden het eng om hun zusje zo aan alle toeters en bellen te zien liggen. Een van de zussen vertelt dat Sara een kletskous is en het daarom voor hun gevoel helemaal niet klopt dat er nu geen reactie komt. 

Einde dienst

Mijn dienst zit erop, ik ga naar huis. Later hoor ik dat Sara de volgende dienst wakker mocht worden en vervolgens van de beademing af kon. Een paar dagen later kom ik haar ouders tegen in de lift. Ze vertellen dat het naar omstandigheden goed met Sara gaat. Heel fijn om te horen.

Verwerking

Sara zal zich eerst nog een tijd ellendig voelen van de pijn en de kneuzingen, maar ze is er goed vanaf gekomen. Ze komt er uiteindelijk weer bovenop. De verwerking voor de ouders komt denk ik later pas, als Sara weer thuis is en ze beseffen wat er is gebeurd en hoe het ook anders af had kunnen lopen.

De naam Sara is gefingeerd.

Lees ook:

Verpleegkundige Petra geeft een kijkje achter de schermen bij de Kinder IC