'Dit was een moeder die haar kind wilde beschermen tegen de boze wereld'

Je hoort weleens verhalen over kinderen die thuis komen te zitten en niet meer naar school gaan... Vaak hoor je alleen de kant van school, maar is er weinig zicht op de thuissituatie. Om die reden werd het gezin bij ons aangemeld. De bedoeling was dat ik, door huisbezoeken af te leggen, misschien kon zien wat er thuis gebeurde en wat de reden was dat het kind zo vaak thuis bleef. Misschien lukte het mij om moeders verhaal te horen en haar mogelijk wat meer in haar kracht te zetten. Daardoor kon zij haar kind stimuleren weer vaker naar school te gaan.

Als er ook maar iets op school was gebeurd, werd het kind ziekgemeld. School had al van alles geprobeerd om het kind meer naar school te krijgen, maar kreeg geen vat op het gezin. Door de vele ziekmeldingen had het kind een achterstand opgelopen in het leerproces. De leerplichtambtenaar was al actief betrokken, maar ook vanuit haar kant lukte het maar moeilijk om de situatie te veranderen. 

Na een aantal bezoeken had ik de situatie een beetje in kaart gebracht. Ik had veel gesprekken met moeder over het naar school gaan van haar kind en hoe zij daar tegenaan keek. Dit was geen moeder die wilde dat haar kind hele dagen thuis zat en zich niet zou ontwikkelen. Dit was een moeder die zich zorgen maakte en haar kind wilde beschermen tegen de boze wereld. Een moeder die de wereld zelf al heel spannend vond en het nog spannender vond om haar kind in die grote wereld los te laten. De enige snelle oplossing was voor haar om haar kind thuis te houden.

Samen met moeder bracht ik haar zorgen in kaart en samen bedachten we wat we konden doen om die zorgen kleiner te maken. Ook met haar kind ging ik in gesprek. Wat had het kind nodig om weer naar school te kunnen gaan? Daarna met school: wat had school nodig om het kind goed te kunnen begeleiden? De vertaling van moeders gedachtegang en gevoelens richting school en de vertaling van wat school wilde naar moeder toe, was mijn belangrijkste rol. Doordat school en moeder elkaar beter begrepen, leek de situatie te verbeteren. 

Toch liep het kind steeds vast op de sociale interactie met leeftijdsgenoten, waardoor er steeds opnieuw problemen ontstonden en er toch ook weer ziekmeldingen kwamen. Samen met moeder en kind heb ik gepuzzeld en gekeken naar wat haar kind nodig had om verder te komen. Samen met moeder ben ik de gesprekken aangegaan op school en met de leerplicht. Uiteindelijk hebben we met z'n allen besloten om het kind naar een thuiszittersproject te laten gaan. Daar werd het kind begeleid in sociale vaardigheden met leeftijdsgenoten. Ook werd het kind lesstof aangeboden, zodat deze de achterstanden kon proberen in te halen. Ook moeder werd begeleid in hoe zij haar kind kon ondersteunen in de problemen die het kind ervoer. 

Na een paar maanden kwam ik weer langs. Ik zag een blij kind dat naar school ging en er weer zin in had. Ik zag een tevreden moeder die er weer vertrouwen in had dat alles goed kwam. Als moeder en kind zo door blijven gaan, kan het kind straks weer instromen in het reguliere onderwijs. Met in het bezit de juiste tools om de grote boze wereld aan te kunnen.