Cynthia's carrièreswitch: van doktersassistente tot verpleegkundige in de wijk

Cynthia: ‘Doktersassistente is een superleuk beroep, maar niet voor mij. Dat ontdekte ik toen ik in een grote huisartsenpraktijk met zes doktersassistenten werkte. Het lag vast ook aan de werkplek; ik stond vooral patiënten telefonisch te woord. Het leek soms wel een callcenter. Ik miste het persoonlijk contact met patiënten, en kreeg steeds meer zin me verder te ontwikkelen. Ineens wist ik wat ik wilde: in de thuiszorg werken

Vingers omhoog

Ik ben de opleiding hbo-Verpleegkunde gaan doen. In het eerste college vroeg de docent wie er op een ambulance wilde werken. Dat was ongeveer de helft van de klas. En wie op de kinderafdeling van een ziekenhuis? De andere helft. Toen bleven er nog drie vingertjes over voor de ouderen- en thuiszorg. Een daarvan was dus van mij.

Hoogzwanger afstuderen

Tijdens de studie ben ik op oproepbasis als doktersassistente blijven werken. Ik had weinig vrije tijd, maar dat voelde niet als een offer. Ik wilde dit gewoon héél graag. Floor weet nog wel dat ik mijn vriendinnen in die tijd weinig zag. In mijn schaarse vrije uurtjes was ik namelijk bij mijn vriend, inmiddels man. Niet zonder gevolgen. Toen ik afstudeerde, was ik hoogzwanger, ha ha.

Combineren met gezin

Wie na de opleiding hbo-V in de thuiszorg gaat werken, wordt meestal wijkverpleegkundige. Je bent dan de leidinggevende van een team. Ik werk op dit moment niet als wijkverpleegkundige, maar als verpleegkundige in de wijk. Dat werk kan ik beter combineren met mijn gezin; ik heb inmiddels twee kids.

Een luisterend oor

Ik heb het geweldig naar mijn zin! Ik kom bij allerlei mensen thuis. Soms moet ik heel creatief zijn. Bijvoorbeeld als in het weekend blijkt dat er een medicijn of verbandmateriaal ontbreekt. Dan verzin ik ter plekke een oplossing. Heel speciaal vind ik terminale zorg. Ik help mensen zo comfortabel mogelijk te sterven. En ik bied de familie een luisterend oor. Soms moeilijk, maar altijd prachtig om te doen.

Wild van wonden

Wil je nog een reden waarom ik blij word van mijn vak? Grote wonden! Verklaar me voor gek, maar als ik die in een paar weken langzaam zie dichttrekken, denk ik: yessss! Daar word ik gewoon wild-enthousiast van!’