Chris werkt in het mortuarium: ‘Niets engs aan iemand die overleden is’

Soms is ze in het holst van de nacht in haar eentje aan het werk in het mortuarium. Chris beseft dat veel mensen die plek, meestal weggestopt in de krochten van een ziekenhuis, eng vinden. ‘Ik merk dat verpleegkundigen hier soms alleen naartoe durven met de beveiliging erbij, zeker ’s avonds of ’s nachts. Ik heb daar geen last van. Er heerst altijd een fijne rust. Ik geniet van de stilte.'

Mooi werk

Chris, voormalig beroepsmilitair, werkt voor Cura Mortu Orum (CMO), dat voor veel ziekenhuizen mortuaria beheert en overledenen verzorgt. ‘Toen ik kinderen kreeg heb ik de Landmacht verlaten. Via een lange omweg kwam ik terecht bij een uitvaartcentrum. Vooral het verzorgen van overledenen vond ik meteen erg mooi werk.’

Toonbaar maken

Sinds augustus 2016 zorgt Chris er bij CMO voor dat overledenen er zo goed mogelijk uitzien als ze vanuit het ziekenhuis worden overgebracht naar de plek waar ze worden opgebaard. Patiënten die in het ziekenhuis zijn overleden, mensen die suïcide hebben gepleegd of slachtoffers van een ongeval.

Iets vertrouwds

Chris: ‘Mensen die voor de trein zijn gesprongen, dat blijft een nare aanblik. Suïcides van jonge mensen hakken er ook altijd in. Het eerste wat ik denk als iemand zeer beschadigd binnenkomt is: kunnen we de overledene nog toonbaar krijgen? Soms kun je alleen nog een stukje hand zichtbaar laten. Als nabestaanden maar iets vertrouwds kunnen zien. Dat biedt troost en geeft duidelijkheid.’

Obductie-assistent in wording

Naast haar werk als verzorgende volgt Chris de opleiding tot obductie-assistent. Zo’n uit- en inwendig onderzoek bij een overledene, uitgevoerd door een patholoog, kan wel tweeëneenhalf uur duren. Het lichaam wordt geopend en alle organen worden onderzocht om uit te vinden waardoor iemand is overleden.

Zichtbare ontbinding

Haar ‘eerste keer’ zal ze nooit vergeten. ‘De persoon had al bijna een week in een woning gelegen, de ontbinding was goed zichtbaar. Ik begreep niet hoe mijn collega de verschillende organen nog kon onderscheiden. Ik stond er twee uur met mijn neus bovenop en dacht alleen maar: wat zou ik dit graag willen leren, dit is prachtig.’

Dood hoort bij leven

Waar die fascinatie vandaan komt? ‘Mijn beste vriendin verongelukte op zeer jonge leeftijd en ik heb afscheid genomen van een gesloten kist, daar denk ik nog vaak aan terug. Hoe zou het geweest om haar nog even gezien te hebben? Daarnaast vind ik de menselijke anatomie gewoon heel boeiend. De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven. Ik vind het weleens jammer dat mensen er niets van willen weten.’

Netjes en waardig

Chris vervolgt: ‘Veel mensen vinden mijn werk afschuwelijk, die kunnen zich niet voorstellen dat ik dit graag doe. Maar een overledene is niet eng. Het is een persoon. Wij zorgen ervoor dat de overledene netjes en waardig het mortuarium verlaat.’

Heftige taferelen

Chris werkt in mortuaria van verschillende ziekenhuizen, een enkele keer wordt een overledene op verzoek thuis verzorgd of in een uitvaartcentrum. Ook het opvangen van familie hoort erbij. ‘Heftige taferelen soms, hartverscheurend. Als het om overleden kinderen gaat sta ik er soms ook met tranen in mijn ogen bij.’