Een artikel uit Persoonlijk
Broeder Joost: ‘Zo’n feestelijke opname heb ik nog nooit meegemaakt’
Nog niet eerder had Broeder Joost een cliënt met Alzheimer die zó opgewekt was bij zijn opname. Hoewel het er in de weken erna minder vrolijk aan toe gaat, blijven Joost en de familie en vrienden van de man er alles aan doen om een glimlach op zijn gezicht te toveren.
Met een ongekend brede glimlach loopt hij het restaurantje van onze instelling binnen, groet iedereen die hij ziet want hij kent ze allemaal. Toegegeven, er zijn ook wel veel bekenden. Aan een lange tafel zitten zijn zoon, dochter, hun partners, de trajectcoach, zijn vrouw en ook ikzelf. We krijgen allemaal een handje en hij bedankt ons dat we gekomen zijn. Ook andere mensen die toevallig in de buurt staan krijgen een vriendelijk handje.
Feestelijke opname
Nu heb ik in mijn carrière al een flink aantal opnames verzorgd, maar zo'n feest als dit heb ik nog niet mee mogen maken. Als men zou stellen dat de ziekte van Alzheimer een pad vol ellende is, zou deze man je het tegendeel doen laten geloven. Later op de dag licht ik het team in dat we een gezellige tijd tegemoet gaan.
Minder vreugde
Inmiddels zijn we enige tijd verder. De vreugde waar alles mee gepaard ging tijdens de eerste week van zijn opname, is niet meer altijd even goed zichtbaar. Vrienden en kennissen die met de beste bedoeling op bezoek willen komen voor een wandelingetje of een potje tennis, gaan regelmatig naar huis zonder dat doel bereikt te hebben.
Korte geluksmomenten
De zoektocht die in deze casus centraal heeft gestaan en zal blijven staan is het zoeken naar momenten van geluk die nog wel haalbaar zijn. Dat vraagt behoorlijk wat van hemzelf, maar zeker van zijn omgeving. Zij moeten genoegen nemen met steeds kortere geluksmomenten, een kleinere spanningsboog en een lagere prikkeltolerantie.
Brede glimlach
Maar dit is niet het eindpunt en dit is niet definitief. Samen met zijn vrouw, kinderen en zijn vrienden kunnen wij nog regelmatig een grote glimlach doen verschijnen. In vergelijking met de eerste weken zijn alle activiteiten wel korter en minder intensief geworden, maar behalen we nu hetzelfde resultaat in de vorm van die ene brede glimlach. Het pad van de ziekte van Alzheimer is er wel degelijk een vol ellende, maar dat betekent niet dat er onderweg niet genoten kan worden.
Mijn naam is Joost en ik werk als verpleegkundig zorgcoördinator op een afdeling voor jonge mensen met dementie. Onder de naam Broeder Joost schrijf ik zo nu en dan stukjes over mijn ervaringen over mijn dagelijks werk. In dat dagelijkse werk heb ik veel te maken met nieuwe wetgeving, werkdruk, stress en bezuinigingen. Maar ook met innovatie, geldpotjes die zomaar ineens vrijkomen en besteed moeten worden, familieparticipatie, erg leuke collega's en een bijzonder fascinerende doelgroep. Laatstgenoemden maken het voor mij meer dan de moeite waard. Voordat ik broeder werd, volgde ik de opleiding tot MBO verpleegkundige en heb in dat kader ervaring opgedaan in de gehandicaptenzorg, de GGZ, de geriatrie en een algemeen ziekenhuis. Ik woon samen met mijn vriendin en onze 3 (drie!) katten en spendeer de vrije tijd die ik heb met reizen, gamen, en bezoek graag een café als de tijd het toelaat.
Colofon: FloorZorgt is jouw online zorgmagazine! Op dit moment lezen 80.000 unieke zorghelden mij maandelijks. Door middel van inspirerende blogs, relevante producten (kijk snel in mijn webshop!) mooie artikelen en zorgnieuws houd ik jou op de hoogte van alle ontwikkelingen in de zorg. Heb je mijn mobiele app al gedownload en volg je mij al op Facebook, Instagram of Linkedin? Wil je adverteren? Stuur me dan een mailtje en ik neem z.s.m. contact met je op of bekijk de mogelijkheden alvast hier. Ook ik maak weleens een foutje ;-) Heb je er één gezien? Mail het me. Ik ben je dankbaar!
Reageren op dit bericht?
Om te kunnen reageren op dit bericht moet je ingelogd zijn. Klik hier om in te loggen.