Blogger Maaike: 'Hoe mooi is het dat je onderbewustzijn de herinneringen aan iemand zo levend kunnen houden'

Heb je dat ook wel eens? Dat je droomt over iemand die al heel lang niet meer leeft. Zo’n droom waarin je de mooie kanten van deze persoon weer even mag zien en dat je mag genieten van het weer even in zijn of haar aanwezigheid zijn. En als je dan wakker wordt, dat je uit alle macht probeert vast te houden aan die droom. Dat je de aanwezigheid van die persoon levend probeert te houden. Dat je gewoon, nog héél even wat langer, wil kunnen genieten van het gezicht en de aanrakingen, die zo warm en vertrouwd voelen.

Ik ben net wakker geworden uit een droom, waarin ik mijn oma weer zag. We waren in het appartement, waar ze jarenlang samen met mijn opa woonde en waar ik de meeste herinneringen aan hen samen heb. Ik herinner mijn oma als een zorgzame, lieve en zachte vrouw. Ze was zo’n persoon die de warmte en gezelligheid in een huis bracht.

De laatste jaren merkten we dat ze achteruitging, ze vergat steeds meer. Mijn opa vond het moeilijk. Soms belde ze mijn moeder en vertelde dat opa boos was weggegaan, ze wist dan vaak al niet eens meer wat er gebeurd was. Dementie kreeg steeds meer grip op haar en hun leven.

De avond voor ze stierf ging ik nog bij haar langs met mijn ouders, omdat ze ziek was. Ik weet nog goed dat ik me zorgen maakte, een onderbuikgevoel. Zo kende ik haar niet. Ze lag op bed en voelde zich duidelijk echt niet lekker. Toen we weer naar huis gingen, ging ik nog even afscheid nemen. Opeens was ze heel helder, pakte mijn hand en zei: “het komt wel goed meisje”. Die nacht stierf ze. Het ging heel snel. En hoe zeer ik haar niet wilde missen, wist ik ook dat haar een hoop pijn en verdriet bespaard is gebleven. De dementie had anders steeds meer grip op haar gekregen en steeds meer kapot gemaakt.

Hoe mooi is het dat je onderbewustzijn de herinneringen aan iemand zo levend kunnen houden. Heel even was ik weer bij haar, genoot ik weer van haar warmte en liefde. De manier waarop ze zich bewoog, hoe ze voor iedereen wilde zorgen als je langs kwam. Ik kon elk rimpeltje in haar gezicht zien, haar liefdevolle ogen. Ik heb geprobeerd om de droom vast te houden, om haar nog even wat langer bij me te houden. Tot het moment dat ze toch echt weer weg was, ik mijn ogen opende en me weer in mijn eigen bed bevond.

Tot een volgende keer oma ❤️