Blogger Claudia - Met een dwarslaesie achter de geraniums, no way!

Toen ik collega’s over mijn nieuwe vriend vertelde (ooit lang, lang geleden in 2013) kreeg ik reacties als: 'Zo, respect zeg… Dat je zoiets aan durft te gaan…' Ik vond en vind een dergelijke gedachtenkronkel dikke bullshit. Salvador is namelijk net zo zelfredzaam als wie dan ook. Natuurlijk doe ik wel eens iets extra, maar het staat in geen verhouding met de verwachting van velen.

Hulpbehoevend?

Volgens mij verwachten mensen dat ik overal bij moet assisteren. Dat zoiets een opgave is vanaf het moment van opstaan en uit bed tillen tot douchen en billen afvegen en dat het doorgaat tot ‘s avonds afgepeigerd in bed helpen. Ik zal het uitspellen: DAT IS ALLEMAAL NIET NODIG! Salvador heeft twee goed werkende, sterke armen en een prachtig hulpmiddel: een rolstoel. Met die combinatie redt hij zich helemaal zelf, met alles.

Meer doen dan een andere partner

Ik zal een voorbeeld geven van wat ik wél doe. Mijn vriend kleedt zich op bed aan en als hij vergeten is om sokken te pakken zou hij helemaal in zijn rolstoel moeten klimmen, naar de kast gaan en dan weer opnieuw in bed klimmen. Voor mij is het een kleine moeite om dan even naar de kast te lopen. Zo ben ik ook degene die de open haard opstookt als we knus samen op de bank zit. Nou, die opoffering kan ik net aan hoor… ?

Oké, toegegeven. Er zijn ook wel nadelen. Salvador kan geen dakgoten schoonmaken of een schilderij ophangen. Gelukkig heb ik lang alleen gewoond en was ik gewend om dergelijke dingen zelf te doen, geen verandering in dat opzicht dus. Als enig kind van een altijd-klussende-vader ben ik een meisje met twee linkerhanden (en ik ben links, dus dat scheelt) en krijg ik veel voor elkaar. Toch leidt klussen bij ons thuis wél geregeld tot gekibbel. Ik heb ‘slechte polsen’ en een nek die snel vastzit. Dus als ik op een trapje iets hoog boven mijn hoofd sta te doen mopper ik geregeld. Salvador die het wel zou kunnen, maar er niet bij kan voelt zich in zo’n situatie soms een beetje machteloos en dan mopperen we heerlijk op elkaar. ? Je moet toch iets hebben om de boel levendig mee te houden. Ha ha!

Hobby’s

Over ‘boven je macht werken’ gesproken, nu komen we gelijk op de hobby’s van Salvador. Toen we net samenwoonden maakte hij van steigerbuizen, kettingen en vier industriële lampen een prachtige constructie, die nu boven onze eettafel hangt. Lassen, zagen, snijden, niets is te gek. Alleen het ophangen aan het plafond lukte niet. Dus dat deed ik samen met een kameraad van ons. Afgelopen zomer maakte mijn vriend twee kastjes van metaal en hout om de barbecue mee op te leuken en Salvador ligt ook gerust op de grond om onze vaatwasser te repareren of nieuwe vering onder zijn auto te monteren. Die Mustang (ik vertelde er al eerder over) is zijn hobby- en knutselproject. Hij krikt de boel op, zet de auto op bokken en kruipt er dan onder. Bijna alles lukt zelf. Tot hij dat ene gereedschap-ding is vergeten te pakken. Dan hoor ik van onder de carport: 'Schat…?' en loop ik toch maar even heen om iets aan te geven. Sjonge. Wat een opgave, zo’n vriend met hobby’s. ?

Lees meer van Claudia over dwarslaesie gerelateerde onderwerpen en haar relatie:

• Samenleven met een dwarsleet: ‘Ik dacht alleen wat onhandig zo’n langeafstandsrelatie’
• Er gebeurt in ons leven in elk geval geregeld wat bijzonders.
• We gaan graag op vakantie, ondanks de onhandigheden en nadelen.
• Claudia schrijft ook voor Dwarslaesie Magazine.