Betaalde (seksuele) intimiteit voor je cliënt met een verstandelijke beperking: zo gaat dat in z’n werk

‘Omdat ik een van de jongste begeleiders was en een vrij open karakter heb, kwamen cliënten vaak naar mij toe met vragen over seks. Ik legde altijd uit: het is niet raar, het is niet vies, het is alleen maar fijn dat het kan,’ vertelt Gaby. Ja inderdaad: het kan. Er zijn uitzendbureaus waarvan het personeel tegen betaling seksuele diensten verleent aan mensen met een beperking.

Pestgedrag

Zo had Gaby een cliënt die ernstig pestgedrag vertoonde. Ventielen van fietsen losdraaien, andere cliënten aan het huilen maken met vervelende opmerkingen. Tijdens een gesprek met Gaby vertelde hij dat hij zich aangetrokken voelde tot mannen. ‘Hij liet merken dat hij wel een keer seks wilde.’

Sekszorgverlener

Via SAR (Stichting Alternatieve Relatiebemiddeling) regelde Gaby een sekszorgverlener. ‘Tijdens een telefonisch intakegesprek vertel je wat je cliënt zoekt, wat hij wel en niet wil. Op basis van die informatie zoeken ze iemand uit.’

Kennismaking

Twee weken later stond er een mannelijke sekszorgverlener op de stoep. Omdat haar cliënt het verstandelijk vermogen heeft van een kind, schoof Gaby aan bij het kennismakingsgesprek. ‘Gelukkig maar, want de man was aardig en vriendelijk maar hij deed wel meteen zijn koffer met attributen open. Ik zag de blik van mijn cliënt en zei “Oké, die koffer kan weer dicht”. Mijn cliënt wilde geen fratsen, hij wilde seksuele ontlading en genegenheid.’

Vrolijke gezichten

Na het gesprek vroeg de sekshulpverlener of hij meteen kon blijven. Dat was goed en Gaby maakte zich uit de voeten. ‘Een uur later kwamen er twee vrolijke gezichten om de hoek van mijn kantoor.’ Na het bezoek van de sekswerker, was Gaby’s cliënt veel relaxter. ‘Het pestgedrag was weg.’

Meer openheid

Gaby pleit voor meer openheid over de seksuele gevoelens en behoeftes van mensen met een verstandelijke beperking. ‘Het wordt vaak weggewuifd:  “Oh, zij hebben die gevoelens niet”. Dat is totale onzin. Ze hebben dezelfde gevoelens als iedereen. Het is belangrijk dat ze weten dat er mogelijkheden zijn, zodat ze niet gefrustreerd raken. Als je dit negeert, bestaat het gevaar dat ze dwingend worden naar andere cliënten, of mensen op straat gaan lastigvallen.'

Schrijnende gevallen

Zelf schreef Gaby een scriptie over het onderwerp, en bij haar research kwam ze schrijnende verhalen tegen. ‘Een man die niet wist wat hij aan moest met zijn stijve penis, hij wilde van dat “rare” gevoel af en klemde zijn penis tussen een kastdeur. Dat is toch vreselijk? Het is fijn dat er mensen zijn die hierbij kunnen helpen.’