Beleef de koffiekamer van de OK: grapefruitpellers en taartplunderaars!

Rond de feestdagen haalt iedereen allerlei lekkers in huis. Niemand wil zijn familie natuurlijk teleurstellen met Sinterklaas, kerstmis en de jaarwisseling. En dan zijn de feestdagen achter de rug, maar soms is de helft van al dat lekkers nog niet eens op. Wat doe je daarmee?

Als sneeuw voor de zon

Nou, als je op de OK werkt neem je het gewoon mee naar je werk. Je legt het ’s morgens vroeg (om 7.45u) in de koffiekamer neer… en vermoedelijk is het vóór 10u als sneeuw voor de zon verdwenen.

Spontane pauzes

Wij werken op de OK met het fenomeen ‘koffiepauze wanneer het lukt’. We werken met aflosteams, waardoor je gemiddeld genomen aan twee keer een kwartier pauze en een half uur lunchpauze toe komt.

Spatbril op

Voor sommigen is de pauze zelfs een heel ritueel; je trekt (bij wijze van spreken) handschoenen aan, zet je spatbril op en begint met het minutieus pellen van een grapefruit. Een fruitsoort die grappig genoeg opvallend veel gegeten wordt onder OK-personeel. Geen idee waarom. 

Altijd bij de hand

Als je zelf geen behoefte hebt aan een schermpje voor je ogen (tegen de zure spetters), dan willen je koffietafelgenoten daar nog wel eens gebruik van maken. Gelukkig dragen wij – operatieassistenten – zo’n ding eigenlijk altijd op ons hoofd. Handig!

Aparte tafel

Bij de anesthesie zijn ze wat minder fortuinlijk. Zij staan immers aan de ‘goede kant van de bloed-/hersenbarrière’ zoals ze dat zelf plegen te noemen (aan de verkeerde kant van de blauwe doeken dus, vanuit mijn hoek bezien ?) en hebben géén spatbrillen op. Misschien dat ze in sommige ziekenhuizen dáárom aparte tafels hebben voor deze twee beroepsgroepen? De tafel waar je grapefruit mag eten en de tafel waar dat niet mag.

Leven op traktaties

Maar ik dwaal af, waar de ene collega dus van alles van huis meeneemt en ter plekke zijn boterhammetje lekker belegt met komkommer en tomaat, nemen anderen nooit iets mee van huis. Zij zijn aangewezen op de traktaties die regelmatig verschijnen. Ter ere van een verjaardag, of omdat er toevallig thuis wat over was.

‘Oh, is er lekkers?’

Eén van onze artsen roept bij binnenkomst steevast: ‘Is er lekkers vandaag?’ Waarop hij, soms in de paar stappen naar de koffieautomaat, een gebakje/koekje/stuk chocolade verorbert. Na een volgende operatie herhaalt dit ritueel zich op letterlijk dezelfde wijze. ‘Oh taart!’ weet hij dan zeer verbaast uit te roepen. Soms gaat hij er zelfs voor zitten om te eten.

De OK-vuilnisbak

Kortom: of het nu over datum is (daar kijkt namelijk – bijna - niemand naar), of niet… Je kunt alle restjes van thuis gerust in ‘de OK vuilnisbak’ gooien. Er is altijd wel iemand die het lekker vindt, geen eten heeft meegenomen of te lui is om zich om te kleden en naar het personeelsrestaurant te gaan.

Moddervet?

Goede voornemens voor 2019? Nee hoor, wij gaan hier op de OK lekker mee door. Zijn we dan allemaal moddervet? Neen. We lopen, staan en tillen het er wel af tijdens het werk. Over het algemeen…

Meer blogs van Claudia lezen? Check de links hieronder: 

Eerste blog van Claudia: Dit gebeurt er ECHT op de OK

Een normale dag op de OK: van blauwe plekken in de kleedkamer tot botte artsen

Wie doet wat op de OK? Claudia vertelt je er alles over